Jongens hebben de juiste prikkels nodig

Naar aanleiding van het verhaal van gedragsdeskundige Lauk Woltring in het Ad:

(http://www.ad.nl/binnenland/de-juf-wil-van-elke-jongen-een-meisje-maken~af6cda38/)

over jongens in het onderwijs en hun vaak ongemakkelijke positie, bij deze een casus uit eigen praktijk:

763

Een jongen van 16.

Het is erop of eronder.
Hij heeft zich geworsteld tot Havo 4, maar nu is het billen knijpen of hij het haalt.
Ouders in paniek en deze jongen in de stress.
Zitten blijven mag niet meer want dat heeft ie al gedaan.
En nu de keuze, haalt hij dit jaar of neemt hij de afslag naar het MBO?
Wat net zo goed een geweldige keuze is, mits gemaakt door hemzelf.

Voordat hij bij mij kwam is de keuze beetje bij beetje buiten hemzelf om gemaakt.
De cito en het advies van de basisschool gaf aan; jij kan die Havo.
Zijn ouders; “Jij kan het en dus moet die Havo lukken.”
Deze jongen; “Het wordt gezegd dus kan en moet ik die Havo.”
Ik; “Kan en wil jij die Havo?”
Hij; “Ja, ik denk wel dat ik die Havo kan, maar tot nu toe heb ik het niet laten zien.”
Ik; “Kan en wil je het laten zien?”
Hij; “Dat weet ik niet. Ik kan me er gewoon niet toezetten.
Ik zit met al die leerschema’s om me heen en vervolgens doe ik niks.
Zit ik 3 uur uit het raam te staren.
Ik kan en wil het wel, maar ik kan me er niet toe zetten.
Ik ben een doorzetter maar het ontbreekt me aan wilskracht in deze. Of misschien wel de focus.”

Ik; “Aan jou de keuze. Jij wil het maar het ontbreekt je aan wilskracht.
Wat heb je nodig om tot die wilskracht te komen?”
Hij; “Tja, ik heb geen idee.”

Ik; “Wanneer je kijkt naar topsport. Daar zijn veel talentvolle topsporters in de dop.
Ze kunnen het allemaal en het talent spat er van af.
Maar degene die echt de top bereiken zijn allemaal tot meer bereid dan hun tegenstander.
Jij kan de Havo, dat heeft iedereen bevestigd inclusief jezelf.
Maar jij bent zelf de leerling die het waar kan en mag maken mits je er toe bereid bent.”

Hij; “Ja, dat klopt. Maar hoe dan.”

Ik; “Wie is je favoriete topsporter?”
Hij; “Max Verstappen.”

Ik; “Stel je voor, je zit achter je bureau en jij bent Max Verstappen wat voel je dan?”
Hij; “Ja, macht en eigen controle.”
Ik; “Dan heb je bij deze de macht en eigen controle. Die krijg je hier vandaag cadeau. Jij hebt de keuze om vanaf vandaag te mogen kiezen of je het gas erop zet voor de Havo.”
Hij; “Ja dat zou ik wel willen, maar stel dat ik binnen het studieschema niet alles heb gedaan?”

Ik; “Max Verstappen rijdt minimaal nog 5 extra rondjes buiten zijn oefenschema, om zijn maximale tijd te halen. Niet omdat het moet, maar omdat hij dat wil en kan.
Wat zeg je ervan?”
Hij; “Dat moet lukken. Omdat ik het graag wil en omdat ik weet dat ik het kan.”
Ik; “Jij mag de keuze maken hoe de finish eruit ziet en alles is goed. Sowieso.”

Hij; “Ik ga ervoor.”

Binnen mijn praktijk krijg ik veel jongens die worstelen met het vergezicht. Waarom doe ik wat ik doe?
Hoe lang duurt het nog voordat ik mag zijn wie ik voel dat ik ben, maar waar ik geen houvast in voel?

Eenzaamheid in de grote mensenkeuzes die soms lijken te worden gemaakt buiten jezelf om.
Omdat je zo weinig betrokkenheid voelt in wie je bent.
Jongens hebben voorbeelden nodig net als meisjes, maar binnen het onderwijs domineert de vrouw en dus moet de onwetende, vaak worstelde jongen het daar mee doen.

Daag ze uit met vergezichten, metaforen, humor en alles wat een jongen innerlijk beleeft.
Je zult versteld staan en zij ook.